Eén voordeel van klimaatverandering is wel dat ik een veel genuanceerder kijk heb gekregen op hitte. Ik haat hitte, vooral de dagen dat het boven de 30°C is. Die zit ik gelaten uit met de gordijnen dicht, de ventilator aan en mijn voeten in een teil water, omdat er nu eenmaal niks aan te doen is. Maar elke dag dat het onder de 30°C is, vier ik als een feestje.
Ik zag erg uit naar de zomer. Nachtmerries van zweterige dagen waarop ik niks kon doen, plakkerige nachten waarin je nauwelijks afkoelt, weken van passiviteit. En het wordt alleen maar erger.
Deze zomer valt dan ook erg mee. We hebben een paar tropische dagen gehad, maar de ellende bleef beperkt. Het voorjaar daarentegen was geweldig. Het was zonnig en fris, ik heb lopen genieten tot en met. Van eerdere jaren herinner ik me niet dat ik me zo bewust was van het contrast met de plakkerige hitte die we de laatste jaren steeds meer krijgen. Maar ook eerdere zomers kunnen niet zó vreselijk geweest zijn. Er zijn vermoedelijk ook niet zo heel veel zomers geweest die alleen maar uit tropische dagen bestonden.
Of het slim is om het allemaal zo te relativeren, is natuurlijk even de vraag. Die kikkertjes in de traag verwamde pan heet water lieten zich ook in de luren leggen. Ik zal mijn spandoeken tegen de klimaatverandering nog maar niet opbergen.
Geef een reactie