Naar Kneecap geweest, vanavond, volgens de VPRO een ‘onweerstaanbare cocktail van geweld, drugs en provocerende humor’, en dat klopt wel. Het is het verhaal van een Ierse hiphopband met wortels in het zwarte Ierse verleden. The Troubles, met alles wat daarbij hoort. Een fascinerende film.
De film is gedrenkt in alle mogelijke drugs, van coke en ketamine tot weed en lsd, wat niet per se de grootste sympathie oproept, maar vlak onder die laag van criminaliteit en decadentie zit toch ook de nog steeds voortdurende strijd tegen het Britse establishment. Het politiegeweld, de weigering om Gaelic te mogen spreken, en ook de verbeten en verbitterde rebellie van de oude strijders.
Het beginnende bandje krijgt bijvoorbeeld de toezegging dat hun laatste nummer ‘klapper van de week’ wordt, maar dat gaat niet door vanwege de vele verwijzingen naar drugs. Niet geheel onbegrijpelijk zou je zeggen, maar de achterdocht tegen het establishment wat RTÉ onderdeel van uitmaakt, voedt een veenbrand van verzet tegen deze daad van censuur — en met succes.
De band zou zijn methodes afgekeken kunnen hebben van de helaas overleden Derk Sauer in zijn Nieuwe-Revutijd. Onder het motto ‘socialisme, seks en sensatie’ bracht dat blad zijn politieke ideeën onder de aandacht. A spoonful of sugar makes the medicine go down, en in saaie theoretische betogen heeft niemand zin. Was het maar waar. Dat betekent overigens niet dat je met een spoonful of sugar elk medicijn naar binnen kunt werken, de mensen zijn niet gek. Maar een oprecht gedragen overtuiging kan alleen gaan vliegen als alles klopt: de inhoud, de brenger en de toon. Bij Kneecap zit dat wel snor.
Geef een reactie