‘Om de jeugd te bereiken moet je tegenwoordig niet meer bij de krant zijn’, hoorde ik gisteren een krantenmaker zeggen. En ‘de jeugd zit op sociale media, en je weet hoe weinig dat met journalistiek te maken heeft.’ Ik begrijp daar niks van. Niet dat ik nou zelf kritiekloos alles geloof wat ik in de krant lees, maar er zit in elk geval een soort van ondergrens aan de kwaliteit van wat er gezegd en geschreven wordt.
Bij de sociale media is bekend dat er algoritmes onder zitten die eigenlijk alleen maar gedreven worden door kijkcijfers. De gebruiker vasthouden, en hem of haar dus alleen maar meer ‘lekkers’ voorzetten. Arjen Lubach heeft er ooit een mooi item over gemaakt onder de noemer van Fabeltjesfuik, maar het gaat verder: je berichten kunnen ook weggedrukt worden als ze gaan over onderwerpen die X, Facebook en Instragram niet aanstaan. Ook op scholen wordt dat uitgelegd. Hoe je kunt denken dat je daar de waarheid uit haalt, is mij een totaal raadsel.
Wat ik me afvraag: zou het helpen om een website te maken met daarop de dingen die Elon Musk niet wilt dat je ziet? Een beetje jongere moet dáár toch juist benieuwd naar zijn?
Geef een reactie